moshi 4

Woensdag de 27e .Vandaag gaan helpen met z.n 2tjs in het lokale dokterspost annex kraamklimiek in het dorpje Shiramatunda. Met 2 koffers vol verpleegkundig materiaal gingen we richting het gebouwtje buiten onder een afdak is de wachtruimt en binnen de werkruimtes voor de dokters en verpleegkundige. De 2 artsen waren blij verrast met de vele spullen die vaak in Nedekland overbodig zijn. In de kraamkliniek werd net een curatage uitgevoerd waar de 2 Nederlandse stagaires bij waren geweest. Met witte gezichtjes kwamen ze buiten. Was toch wel anders als in Nederland. De taken werden verdeeld gekeken naar de kennis Petra ging de laborante ondersteunen en helpen en ikzelf heb de visite gelopen met de vrouwelijke arts. Geen digitale wereld, of patientendossiers, geen computer maar pen en papier. Geen uitgebriede onderzoeken maar beperkte middelen en toch zag het er verzorgd uit. Dit met de weinig middelen die ze hebben. In de post zaten het lab, apotheek, geboorteplanning, behandelkamer en inenting kamer en consultatieburo. Dit alles moet je heel, heel sober zien. Enkele medicijnen, steeds pincetten schoonmaken etc. De patienten krijgen allemaal een schriftje als ze zijn ingeschreven en komen hiermee bij de dokter. Deze bevraagd de patient, noteerd klachten, schrijft diagnose en evt. onderzoek b.v. Maraliaonderzoek MDRD of urineonderzoek. Dan laat patient onderzoek doen en komt terug bij de dokter die dan het beleid uitschrijft. Vaak een AB kuur, diclofenac en PCM. Vandaag 22 patienten gezien waarvan 80 % ouders met hun babij. Vaak met koorts dan wordt er preventief malariaonderzoek gedaan en beleid op aangepast. Ook mensen en kinderen gezien met huidproblemen, snjiwonden, abcessen en vele andere zaken. Bij open wonden wordt tetanus voorgeschreven en babij,s en kinderen krijgen vaak vitamine A. Alle klein behandelingen en wondzorg, vaccinaties kunnen hier plaats vinden. Daarbij is men sterk bezig met geboortebeperking. Het is een georganiseerde chaos, iedereen loopt in en uit door de spreekkamer. Assistentes komen weer wat vragen, Patient komt weer terug etc. etc. De artsen komen vakkundig over en zijn vriendelijk en begripvol naar de patienten. Ze doen hun best met de beperkte middelen die ze hebben. In Tanzania en dus ook hier worden kinderen tot 5 jaar gratis geholpen en nadien moet men betalen. Zag enkele zeer arme mensen op het spreekuur die niet hun medicijnen konden betalen en kregen deze dus ook niet. Alleen de door de overheid verplichte medicijnen moet men leveren. Alles wordt geregisteerd wel simpel maar doelmatig de arts schrijft de naam, adres, aandeoning en behandeling in logboek. Zowel Petra als ikzelf hebben vol bewondering meegekeken met hoe het werkte. We hadden het goed naar onze zin en zouden dat zeker een langere tijd willen doen.

Ankie vanuit Tanzania alvastvan Harte gefeliciteerd voor je verjaardag motgen de 28e.