Moshi 2

de pc viel uit dus nu de rest
we bezochten de EHBO post en spraken af dat we na de safari , woensdag een dagje meelopen.
Daarna naar 2 ROC studenten (vpk) die 2 dagen geleden aankwamen en waarvoor Hennie eea heeft geregeld. Ze zijn wat angstig.
Ze gaan morgen met ons mee.
Woensdag, bezoek project, de kinderen kennen ons al, we hebben gespeeld, gevoetbald, ballonnen en poppenkastpoppen. Tussen de middag meegebrachte boterhammen met jam en pindakaas gegeten, iets anders was niet verkrijgbaar. Toen op huisbezoek
Eerst naar Saidi, schrijnend was we aantreffen wonende met zijn moeder en 2 broertjes waarvan zowel de moeder als een van zijn broertjes verstandelijk beperkt is. Het grote schrikken is dat de moeder alle kinderen door verkrachting heeft verkregen. Opa en oma verzorgen zowel de moeder als kleinkinderen en dit met de leeftijd van 79 en 77 jaar.Zehebben werkelijks niets te eten en de meegbrchte suiker smen met thee is het enig wat z hebben. Samen met Annie besluiten we mais te kopen voor de teelt en totdat deze groot is voorziening in maismeel en dit voor een bedrag van enkele euro's. Nadien bij Lucretia op huisbezoek ook wonenden in een hutje met haar geiten en oude moeder. Lucretia heeft het syndroom van Down en heeft het vergelijkbare gedrag van een dochter van een onzer kennissen. Het verschil met Saidi is dat moeder en dochter een eenheid vormen en goed met elkaar overweg kunnen. Ook hier is de moeder 73 jaar steeds in de weer om in hun levensbehoefte rond te komen. Het wa een indrukwekkende dag en met het besef dat wij als Nederlanders nog superrijk zijn, hier zijn mensen die werkelijk niets hebben zonder voorzieningen en opvang. Zonder hun schuld om. Wel leuk was het dat Lucretia de handwas voor ons deed eerst vol overgave maar nadien met tegenzin. Bij terugkomst samen met Hennie en Annie nog nagekletst over de huisbezoeken. De stagnaires waren flink onder de indruk en hebben nogal wat traantjes gelaten.
Morgen gaan we voor enkele dagen op safarei nou tot horens dan. Deze 2 dagen waren al supergeweldg en hebben we het echte Tanzania gezien en contacten gelegd die wij niet eerder ervaren zouden hebben. Met dank aan Annie en Hennie die ons in alles betrekken.